Komunikacja (1) – alfabet i cyfry

Komunikacja w locie jest konieczna do zapewnienia bezpieczeństwa wszystkich uczestników ruchu lotniczego. Aby komunikacja przebiegała sprawnie każdy przekaz musi być zrozumiały przez odbiorcę niezależnie od narodowości, języków ojczystych i akcentów osób, które się komunikują. Dlatego stworzono precyzyjne zasady komunikowania się, opisano procedury i ujednolicono frazeologię. W przypadku przekazywania drogą radiową liter i cyfr ustalono słowa, które mają zastąpić każdą z liter i sposób odczytywania każdej z cyfr. Dzięki temu unika się w komunikacji pomyłek takich jak zamiana „A” (fonetycznie po angielsku 'ej’) na „8” (’ejt’), „S” (’si’) na „D” (’di’), „9” (’nain’) na niemieckie „nie” (’nain’). Słowa zastępujące litery są dobrane tak by osoby posługujące się najbardziej popularnymi językami mogły wymówić je bez problemu. Wymogę (niektórych) cyfr dobrano tak by unikać skojarzeń z popularnymi słowami (9 – nein, 4 – for).

Litery

Cyfry

* – „jedynka” i „piątka” – tych form należy używać jeśli jakość transmisji jest słabsza niż „bardzo dobra”

Pojedynczych liter i cyfr używa się podczas transmisji:

• znaków wywoławczych (np. Sierra Papa Alfa Bravo Charlie – dla SP-ABC);
• ciśnienia (One Zero One Three lub Two Niner Decimal Niner Two dla standardowego ciśnienia 1013mb lub 29.92cala słupka rtęci – w USA);
• poziomów lotu (Flight Level Three Seven Zero – poziom lotu 370);
• prędkości wiatru (One Three knots – 13 węzłów);
• częstotliwości (One One Three Decimal Two Five Zero – 113.250);
• kodów transpondera;

Setek i tysięcy (np. Five Thousend Two Hundred – 5200) używa się podczas transmisji:

• wysokości;
• widzialności;
• pułapu i podstawy chmur;
• widzialności wzdłuż drogi startowej (RVR);

pod warunkiem, że są to wartości wyrażone w setkach i tysiącach. W przypadki bardziej precyzyjnych danych (np. wysokość 5230 należy odczytać pojedyncze cyfry – Five Two Three Zero).